Ik ben al veel te lang niet meer door de hel gegaan. Pas doorheen dit bijtend vlies is het mogelijk om het volgend compartiment te bereiken.
-- In Slaughterhouse Five van Kurt Vonnegut verspringt een man continu naar andere momenten van zijn bewust leven. Of hij ooit slaapt weet men niet. Men kan het niet hebben over herinneringen, aangezien hij niet weet op welk punt in zijn leven deze 'aandoening' gestart is, en zelfs óf dit ooit gestart is. De laatste momenten vóór zijn dood blijven hun plaats behouden. De Tralfamadoriaanse piloot heeft altijd op de knop geduwd. Vanuit zijn oogpunt lijkt het dus of hij onsterfelijk is: aangezien hij voortdurend blijkbaar lukraak verspringt van één punt naar een andere op zijn tijdslijn, lijkt het aannemelijk dat sommige - en dan ook alle - punten meermaals - en dus: eeuwig - geraakt worden. -- Ik ben een beetje bipolair een beetje autistisch een beetje asperger een beetje depressief. En vooral onafgewerkt. Ik ben slechts een halve zot. Kan ik godverdomme zelfs niet volledig zot zijn? -- Beseffen dat elk gevoel van geluk of ongeluk stoelt op zuiver fysiologische oorzaken. Iets meer of minder van een bepaald hormoon bepaalt meteen de levensvisie. Zakken (zalen? Volle zalen met zilliarden) knikkers die af en toe botsen. -- Alles. Absoluut alles is illusie. Met het ik aan kop, de wereld, het lichaam. Zelfs de dood als het ultieme spiegelbeeld. Behalve de muziek van Beethoven. Enkel die is transcendent, staat volstrekt buiten ons en komt van buiten de barst. -- Wat is schoonheid? Pijn. En het besef dat het leven zonder een glimp van die pijn ondraaglijk zou zijn. -- Greystoke commando 30 jaar later: hoe meer we trachten de mensheid te redden hoe meer we onze menselijkheid verliezen. In Europa worden per dag 12 millioen (!) proefdieren gefolterd. -- Bij elke ontmoeting een streeltje, ook al is het maar een paar minuten geleden. Wij denken dat ze geen geheugen hebben, maar dit is gewoon beleefdheid bij katten. -- Het belangrijkste in goede muziek zijn de stiltes tussen de klanken. Waar ze zich aan terugtrekt. Als men een muziekstuk visueel voorstelt als een walnoot, met de hersenkronkels aan de oppervlakte, dan zit het mysterie van die muziek niet binnen het vlies maar vanaf die oppervlakte naar buiten, en strekt zich uit zo ver als haar afwezigheid zich laat merken. De beste muziek kent geen horizonten. -- Kunst is lager dan stront: de allerindivideelste expressie van de allerindividueelste ervaring. Stront heeft heeft op zijn minst nog een algemeen gehele deler. -- Niemand is illegaal. Niet omdat dit een zekere moraliteit in vraag stelt maar gewoon omdat dit een taalfout is. "Illegaal" is een bijvoeglijk naamwoord, desnoods een bijvoegsel maar geen zelfstandig naamwoord. Zeg dus niet, "illegale vluchtelingen", maar "vluchtelingen die op een illegale manier in het land zijn gekomen en/of vertoeven". Misschien staken die ook de grens over met gezwinde tred, maar niemand zou er aan denken om die "de gezwinden" te noemen. -- Zelfs mocht ik blind worden, ik zal altijd een kat kunnen lezen.
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Details
chasing the Snark into the fnords
Categories
All
Archives
October 2019
Borsky
Auditeur Réel du Collège de 'Pataphysique, Maybe Logician, Orde van de Blaasmachine in de Bâtafysica, Chorepiscopische Protonotaris, Zetetic Patagnost |