Mijn apokalyps Ooit brak ik bibberende bergen
Trok ik met losse hand rechte paden wars van richting En doolhoven met duizenden uitvluchten Ooit tekende ik sekuur het wit van doeken Schreef ik encyclopedieën over onbestaande onderwerpen Bouwde ik steden zonder gebouwen. Toen ik de tijd kon plooien en de ruimte kon doden Raakte elke glimlach de kwinkslag van mijn sporen Had ik gelijk over de hele stippellijn Kleurde ik een regenboog van oprechte kleuren En hield ik uiteindelijk voor denkbaar Te kunnen schitteren zonder schijn. Hier is de versteende stilte: De laatste slag gestreden. Hier werd nergens Nu werd nooit.
0 Comments
Aubes
Le soleil se lève et couche sur toutes surfaces de longues absences. Le gel percute et se signe. Déjà, lentement, le jour cligne ses soirées. Les volutes d'Ingres des lubies d'hiver brisent mon coeur d'une ardeur illisible: les moeurs ont leurs saisons que la saison abhorre. -- Les volutes de la volupté L'opprobre approbation des possibles postiches (pastiches passibles) Les misères du mystère, alvéoles auréolées, Intimement infimes et affirmément infirmes’ S'apparentent aux abbérances (pittance de l'appétence). De ces narquoises ardoises, ornées et erronées Salades salaces sous la sapience des ses semblances. Si nos généraux généreux dessinent à dessein De si noueuses sinueuses, volatiles volatiles Aux fragrances fulgurantes qui nous embrassent et nous embrasent, L'amulette mulâtre, aérolithe d'orichalque (Objets de cul avez-vous donc une âme?) Leur défonce les défenses, encensoir à censeurs: Les repentis se répandent en réponses. Futile et furtif: l'intempestif du temps festif Méfaits ephémères ou ferments enfermés? L'induction onirique enduit en erreurs. À mort! Abhorre à tort? Alors adore! Un mot tard (amas tort): mort sur le tas, ô tares, ô maux, ô veilleuse inouïe! La conversation sera conservée si la versification est sevrée. -- Calendes C'est le joli mois de décombres Le Moi plein de griffes encombre l'ascenseur vers les chats faux Ça alors, le Ça fait caca dans les combles et le petit Surmoi s'est cassé la gueule dans l'esprit de l'escalier Il y a pépé qui déménage, donnons-lui donc une belle chemise. -- Profession: fidèle Marchons à la surface, René: Tu es pierre éclose d'autres pierres Et sur toi j'abattrai ma nef de réglisse (Tu as la pêche il reste du pain, pas besoin de brioches) J'ai toujours su la Mélanésie. L'eusses-tu cru? -- Un poney des porneaux Elles est rongées dans la mansarde de leurs âme Elles n'a qu'une face et quelques points de profil Mais de dos on ne voit que des trous dans des trous, vide de creux, tignasse à se perdre J'aimerais être l'horizon qu'elles veut hélas atteindre Mais je me contenterai d'une tasse d'été effleurée par sa grandes lèvres. Vue de nuit, elles était bien gravide d'affairer ma corne d'aisance. -- Tentatives irréfléchies Peut-on Fermer un regard? Tendre un sourire? Ronger ses espérances? Manger une entente? Envisager des saveurs vides? Vider son visage? Nier l'impensable? We lezen dat een gedrag een afwijking 'Is'. Homosexualiteit, islam, ecologie…
Puur taalkundig klopt dat natuurlijk. Dit betekent letterlijk "dat wat afwijkt van de norm". De dag bijvoorbeeld dat het merendeel van de wereldbevolking homosexueel is, zal elk ander sexueel gedrag per definitie een afwijking zijn. Het probleem ontstaat wanneer men een moreel construct opbouwt rond dit concept. En dat "afwijking" een bijzonder negatieve connotatie krijgt. Voor de énen zal deze negativiteit uitstralen op de afwijking zelf, voor de anderen op wie durft te spreken van een afwijking. En het is net menselijke communicatie die vaak afwijkt van de taalkundige struktuur. Ideeën krijgen een staart, concepten worden feiten en eer je het weet zitten we in de toren van Babel. Het zou al volstaan om zoals Korzybski het voorstelde, het werkwoord "zijn" achterwege te laten, omdat die doorgaans niet gebruikt wordt om een abstracte vergelijking tussen een feit en een concept te duiden, maar in de betekenis van identiteit. -- Alcohol verdooft enkel het wereldlijke. Een masker onder narcose. Alles van waarde dat eronder zit zindert van pijn. -- Men wordt geboren zonder geloofsovertuigingen. Ze worden in ons ontwikkeld in interactie met omstandigheden, gevoelens en behoeftes. Waarom die dan niet aanwenden als werkinstrumenten, die men evengoed vlot kan bijschaven, verbouwen en wegsmijten als andere omstandigheden, gevoelens en behoeftes zich voordoen? -- De meest centrale eigenschap van schoonheid is misschien de indruk van volwassenheid. Het tekort aan schoonheid schittert vooral in volle groei. Let wel, een boorling geeft bij mij de indruk van maturiteit. Maar na enkele dagen volgt al de totale decadentie. -- In het vreselijkste lijden, in de moeilijkste beslissing, in het opperste genot: denk steeds, letterlijk, deze zin: "ik ben gelukkig nog steeds aan het leren." -- Denken is datgene, en niet enkel volgens mij, waardoor informatie wordt omgezet tot communicatie. Het is het geheel van handelingen in ons bewustzijn waardoor een verzameling impulsen worden omgezet tot betekenis. De tolk tussen impressie en expressie. In de acht circuits van bewustzijn, de condensator tussen input en output. Het zuiver rationeel denken is daar slechts een onderdeel van, voor mij omhelst het denken elk proces waardoor een besef van weten ontstaat. Dit kan op zeer korte tijdspanne, zoals intuitie in het wetende veld of het terugtrekken van een hand in nabijheid van vuur. Het kan ook een heel leven in beslag nemen zoals bij filosofen. Het is ook het stuk dat het meest wordt geassocieerd met het zelf, de singleton, het individueel bewustzijn, maar het is enkel een schakel in de keten van bewustzijn. -- Ik mag zo oud worden als ik wil, ik zal nooit nergens bij horen. Het geheim van de eeuwige jeugd. -- Indien men intelligentie beschouwt als de maatstaf van aanpassing aan de gegeven omstandigheden, en dit op gelijk welk van de acht circuits van het bewustzijn, dus uiteindelijk van de mate waarin men zijn geluk ervaart, ben ik buitengewoon dom. Een robot die denkt vrij te zijn maar niet zelfstandiger werkt dan een koffiezetmachine. En dan is er nog het wezenlijk verschil tussen intelligentie en onintelligentie enerzijds, en ondomheid en domheid anderzijds. Quant on traduit de la poésie, on obtient une traduction. Mais pas de poésie.
-- À la question philosophique "Qu'est-ce que l'homme?" la réponse sera dépouillée. L'homme est une machine qui essentiellement fabrique de la merde. La réponse à la corollaire "Qui suis-je?" est encore plus simple. -- Ce qui se réflète dans un miroir est uniquement la lumière. L'apport du soi consiste uniquement à s'en extraire: toute lumière est réfléchie sauf la part absorbée. Pas étonnant que l'idée du soi formée après réflection soit fondamentalement faussée. On ne prend en compte que les apparences d'un résidu, ou le résidu d'une apparence. -- Après tout nous ne sommes que des véhicules. Ni plus ni moins. Nous adorons nous confondre avec notre contenu. -- Étrange débat entre réalistes et nominalistes. Selon les uns, le monde est agencé tel qu'il est et nous le décrivons de notre mieux en pur témoins: c'est la musique des sphères deRobert Fludd. Selon les autres, le monde est dépourvu de la structure que nous lui inputons: nous ne faisons que tenter d'accorder le monde aux structures mentales du paradigme en cours. Les premiers se considèrent hors de la boîte de Schrödinger, alors que tout témoin en fait partie; et les autres nient le bruit que fait un arbre lorsqu'il tombe sans témoins. Il me semble plutôt que selon l'Aleph des kabbalistes, ce qui est en haut comme ce qui est en bas, les macroprosopées se réflechissent en nos microprosopées, the world is the word is the world, et la structure de notre pensée se love naturellement dans les creux et les courbes du monde tangible. Larves vaguement conscientes dans un monde mort ou univers illusoire crée par la conscience pure, das ist daselbe. Telle semble résolue l'énigme quantique: onde ou particule, c'est bonnet blanc et blanc bonnet. -- Le nom de Purpulan, ange déchu, dans Les Enfants du Limon de Queneau est issu de porphyre. Il s'apparente ainsi à Porfirio, accompagné de l'ange déçu Gabriel dans l'éponyme de F'murrr. -- En s'obstinant à vivre, il s'agit de devenir, mûrissant jour après jour, le produit canalisé, son propre approfondissement, la moëlle substantifique des jeunes cons: un vieux con. Ik ben al veel te lang niet meer door de hel gegaan. Pas doorheen dit bijtend vlies is het mogelijk om het volgend compartiment te bereiken.
-- In Slaughterhouse Five van Kurt Vonnegut verspringt een man continu naar andere momenten van zijn bewust leven. Of hij ooit slaapt weet men niet. Men kan het niet hebben over herinneringen, aangezien hij niet weet op welk punt in zijn leven deze 'aandoening' gestart is, en zelfs óf dit ooit gestart is. De laatste momenten vóór zijn dood blijven hun plaats behouden. De Tralfamadoriaanse piloot heeft altijd op de knop geduwd. Vanuit zijn oogpunt lijkt het dus of hij onsterfelijk is: aangezien hij voortdurend blijkbaar lukraak verspringt van één punt naar een andere op zijn tijdslijn, lijkt het aannemelijk dat sommige - en dan ook alle - punten meermaals - en dus: eeuwig - geraakt worden. -- Ik ben een beetje bipolair een beetje autistisch een beetje asperger een beetje depressief. En vooral onafgewerkt. Ik ben slechts een halve zot. Kan ik godverdomme zelfs niet volledig zot zijn? -- Beseffen dat elk gevoel van geluk of ongeluk stoelt op zuiver fysiologische oorzaken. Iets meer of minder van een bepaald hormoon bepaalt meteen de levensvisie. Zakken (zalen? Volle zalen met zilliarden) knikkers die af en toe botsen. -- Alles. Absoluut alles is illusie. Met het ik aan kop, de wereld, het lichaam. Zelfs de dood als het ultieme spiegelbeeld. Behalve de muziek van Beethoven. Enkel die is transcendent, staat volstrekt buiten ons en komt van buiten de barst. -- Wat is schoonheid? Pijn. En het besef dat het leven zonder een glimp van die pijn ondraaglijk zou zijn. -- Greystoke commando 30 jaar later: hoe meer we trachten de mensheid te redden hoe meer we onze menselijkheid verliezen. In Europa worden per dag 12 millioen (!) proefdieren gefolterd. -- Bij elke ontmoeting een streeltje, ook al is het maar een paar minuten geleden. Wij denken dat ze geen geheugen hebben, maar dit is gewoon beleefdheid bij katten. -- Het belangrijkste in goede muziek zijn de stiltes tussen de klanken. Waar ze zich aan terugtrekt. Als men een muziekstuk visueel voorstelt als een walnoot, met de hersenkronkels aan de oppervlakte, dan zit het mysterie van die muziek niet binnen het vlies maar vanaf die oppervlakte naar buiten, en strekt zich uit zo ver als haar afwezigheid zich laat merken. De beste muziek kent geen horizonten. -- Kunst is lager dan stront: de allerindivideelste expressie van de allerindividueelste ervaring. Stront heeft heeft op zijn minst nog een algemeen gehele deler. -- Niemand is illegaal. Niet omdat dit een zekere moraliteit in vraag stelt maar gewoon omdat dit een taalfout is. "Illegaal" is een bijvoeglijk naamwoord, desnoods een bijvoegsel maar geen zelfstandig naamwoord. Zeg dus niet, "illegale vluchtelingen", maar "vluchtelingen die op een illegale manier in het land zijn gekomen en/of vertoeven". Misschien staken die ook de grens over met gezwinde tred, maar niemand zou er aan denken om die "de gezwinden" te noemen. -- Zelfs mocht ik blind worden, ik zal altijd een kat kunnen lezen. Everytime we approach any answer, the question undergoes a transformation.
-- When I see how sarcasm takes over the world, how far right gains strength, how life itself gets taken over by multi-billion corporations, how information gets logarithmic on our asses, how for the youngster reality and virtuality get mixed up more and more, how psychopaths become a target marketing group on their own and how worldwide - Anonymous, Fema, Transition etc. - different movements are started bottom-up to try to counteract the big brother spiral, I wonder: at what signal did the Roman citizens realize their civilisation was about to fall and become history? As it has been said: civilization is the transition between barbarism and decadence. -- There is no meaning? All life is just a random pattern? Maybe the meaning of life might is just that: the search for a meaning. -- Death? Let's imagine reality as a purely material event. Death as nothing but the decay of cells. Consciousness as a complex electrical interaction between neurons and synapses. Quite plausible imho, if it were not for a small quirk: the natural fear of death which appears in most living organisms might hint at something different, namely the innate knowledge of a bigger picture. If our cells intrinsically knew the finality of the moment of death, wouldn't we simply feel at peace with an inevitable rest, just as we accept all other stages of existence? I wouldn't underestimate the cellular intelligence, it took us this far. So if there was only oblivion at the end, void, vacuum, nothing - and thus, nothing to be afraid of, how did the secular and recurring fear get programmed into our DNA - if it were not from something beyond the manifested world of perceptions? -- Would you take the red pill or the blue pill? Fucking hell, screw Ericksonian hypnosis, I'll take a beer! -- Ritorno Macro- and microprosopus: kaballah tells the downward story. We're supposed to inverse the movement and go back. On the other hand, it seems natural to most to visualize a soul inside our bodies. And Kaballah indeed tells us the Adams - from the man Adam, the material world or body, to Adam Adamah (the soul) and Adam Betzalmenu (the spirit) to Adam Kadmon (the divine) - are to be found inside one another, but the other way around: the body inside the soul inside the spirit inside the divine. Maybe we should try to think like Cyrus Teed: our body, the materiality as the outer, superficial shell; and the deeper we logarithmically travel inside the further we part from this mortal coil and the more we travel towards the consciousness singleton at the core. Kind of brings a spin to Gehenna as well, the ultimate way to get lost in ones own personal hell, digging deeper and deeper outwards into an infinite self-made illusion. There are as many perpendiculars on the world as there are individuals. But the center has no perpendicular at all, at all. -- "Eternity in a grain of sand". In a grain of salt maybe, and maybe that phrase has an alchemical meaning. Back then Flamel defined a new, third essence, next to sulphur and mercury. -- Map and territory Our thoughts, symbols, language, structures, patterns, on one side and consensus reality on the other. And through their interaction, the growing realization that the territory itself is a treasure map for a third reality: the spiritual. Korzybski might have build a structural differential with and extra compartment at the top of the paraboloid. A translucent sphere perhaps, the centre of which being everywhere. In alchemy it took some time before Paracelsus decided to revolutionize the dual worldview of Sulphur and Mercury. In a fit of enlightment he evoked three principles - Salt (the body or material world, the first territory), Mercury (the soul or the mental world, the first map consisting of symbols, myths, language) and Sulphur (the spirit or spiritual world). Sulphur might be the hidden territory, mapped in the material world and slightly percieved through our incomplete senses, hence the similarities in both alchemy and astrology between the material and the spiritual; the matter being abstracted further by our thinking, resulting in a meta-map, hence the belief of the Aristotelians in a higher mathematical reality of archetypes. In most cases, philosophers consider a duality: material-spiritual, mental-spiritual or material-mental, this last being the basis of the current paradigm originating in the Renaissance, the Age of Reason. Maybe every period in human history can be labelled as based upon one of the three above realty tunnels, and only few as Paracelsus did see the two-dimensional triangle of human reality. Giambattista Vico also accounted for three ages of man in consecutive historical cycles. We might think of an infinite recess of maps being territories for other maps, or territories being maps from other territories. Maybe the simplest stone can and will ultimately become spiritual as seen by both Buddhism and Kabbala. -- Büchenwald. A forest of books. To me the very idea of paradise. To my father the absolute hell he wanted to help liberate, lying about his age. He was 16 and found himself in military gear walking in a world of corpses. De oude koereur had nog veel haar op zijn tandem.
Op de laaddienst waren de werklieden enkel bereikbaar tijdens de katroluren. Beter een vinger in je gat dan een gat in je vinger. Op de eerste meeting van de Voorzittersliga raakte men het maar niet eens wie de vergadering zou leiden. Zanzibar start met een Z, dus dat moet wel aan de andere kant van de wereld zijn. Bij de sluiting van club 'De gelikte beer' protesteerden de voormalige klanten met tepelklem. Om het ijsberen te breken stelde ze voor om eindelijk te gaan zitten. Aan de finish stond enkel een vellen omhulsel. De marathonloper was uitgehold. De ecologisch bewuste chirurg had eindelijk een middel gevonden om zijn voetafdruk merkelijk te verkleinen. Het was wel wat wennen om te wandelen zonder tenen. Een voltallige legereenheid, vers van de militaire school, had last van pretraumatische stress. Dus eindigden ze in een legerhospitaal. Aan het front. De meningen zijn verdeeld in Brussel naar aanleiding van een wetsvoorstel van het Brussels Gewest die de frequentie van gezaag over de frequentie van de vluchten van Zaventem wil inperken van 14u30 tot 17u00 (niet tijdens het weekend) De schizofrene rabbijn had een besneden persoonlijkheid. Het reizend macramé-gezelschap werd gearresteerd toen bekend werd dat ze plannen hadden om te gaan vlechten in Syrië. De nationale bond van pedicures hield zijn jaarlijks banket in een eeltkroeg. De procureur zat in een lastig parket. De archivaris stond erop dat zijn kinderen alfabetisch gesorteerd aan tafel zaten. De check-in aan de douane verliep gesmeerd. Binnen enkele dagen zal ik weer normaal kunnen zitten. Reuzen leven niet erg lang. Die puistenkop was de laatste talg van zijn familie. De voorzitter van de vijandenkring kreeg voor de vijfde keer die dag opnieuw een schop tegen zijn kloten. "Godverdomme, nu wordt het echt hoog tijd om over te stappen naar de vriendenkring", dacht hij. Tijdens het gevleid bezoek kreeg de kunstenaar veel complimenten. Tijdens de Ramadan werden in de Ikea van Istanbul schapjes geofferd. Als bijen een koningin hebben, hebben imkers dan een koning? De schrijnwerker verdedigde zijn theorieën over de evolutie van de meubelkunst met tand en groef. Kim Jung Un: dat is tenminste een vent met kloten tussen zijn tanden. Al die gasten met een lange arm, ze steken een mes in je rug terwijl je voor ze staat. Aldus de ichtyoloog, over zijn favoriete diepzee-documentaire op TV: "Ik zou het voor geen goudvis missen." De fokker hield geen blad voor zijn hond. Op weg naar huis zocht Daryan een shortcut. "Kijk, ik ga hier een stukje afsnijden", zei hij en sloeg af richting mijnenveld. Na de gebruikelijke uitbundige drink werd het nationaal bijensymposium afgesloten met de imkers op de taart. Een man gaat naar de sauna en geniet uitzonderlijk van zijn bezoek: hij voelt zich een ander mens. Hij komt thuis en zijn vrouw smijt hem buiten, want het is inderdaad een ander mens. Het begijntje die haar eigen beeltenis wou nabootsen in kant werd bijgestaan door Tele-onthaal. Als de advokaten des duivels in discussie treden, wie geeft hen ongelijk? Een doel is niets meer dan een excuus met een propere onderbroek. Het kan een tijdje duren, maar vroeg of laat is een reality check wenselijk. |
Details
chasing the Snark into the fnords
Categories
All
Archives
October 2019
Borsky
Auditeur Réel du Collège de 'Pataphysique, Maybe Logician, Orde van de Blaasmachine in de Bâtafysica, Chorepiscopische Protonotaris, Zetetic Patagnost |