Mijn apokalyps Ooit brak ik bibberende bergen
Trok ik met losse hand rechte paden wars van richting En doolhoven met duizenden uitvluchten Ooit tekende ik sekuur het wit van doeken Schreef ik encyclopedieën over onbestaande onderwerpen Bouwde ik steden zonder gebouwen. Toen ik de tijd kon plooien en de ruimte kon doden Raakte elke glimlach de kwinkslag van mijn sporen Had ik gelijk over de hele stippellijn Kleurde ik een regenboog van oprechte kleuren En hield ik uiteindelijk voor denkbaar Te kunnen schitteren zonder schijn. Hier is de versteende stilte: De laatste slag gestreden. Hier werd nergens Nu werd nooit.
0 Comments
Ik ben al veel te lang niet meer door de hel gegaan. Pas doorheen dit bijtend vlies is het mogelijk om het volgend compartiment te bereiken.
-- In Slaughterhouse Five van Kurt Vonnegut verspringt een man continu naar andere momenten van zijn bewust leven. Of hij ooit slaapt weet men niet. Men kan het niet hebben over herinneringen, aangezien hij niet weet op welk punt in zijn leven deze 'aandoening' gestart is, en zelfs óf dit ooit gestart is. De laatste momenten vóór zijn dood blijven hun plaats behouden. De Tralfamadoriaanse piloot heeft altijd op de knop geduwd. Vanuit zijn oogpunt lijkt het dus of hij onsterfelijk is: aangezien hij voortdurend blijkbaar lukraak verspringt van één punt naar een andere op zijn tijdslijn, lijkt het aannemelijk dat sommige - en dan ook alle - punten meermaals - en dus: eeuwig - geraakt worden. -- Ik ben een beetje bipolair een beetje autistisch een beetje asperger een beetje depressief. En vooral onafgewerkt. Ik ben slechts een halve zot. Kan ik godverdomme zelfs niet volledig zot zijn? -- Beseffen dat elk gevoel van geluk of ongeluk stoelt op zuiver fysiologische oorzaken. Iets meer of minder van een bepaald hormoon bepaalt meteen de levensvisie. Zakken (zalen? Volle zalen met zilliarden) knikkers die af en toe botsen. -- Alles. Absoluut alles is illusie. Met het ik aan kop, de wereld, het lichaam. Zelfs de dood als het ultieme spiegelbeeld. Behalve de muziek van Beethoven. Enkel die is transcendent, staat volstrekt buiten ons en komt van buiten de barst. -- Wat is schoonheid? Pijn. En het besef dat het leven zonder een glimp van die pijn ondraaglijk zou zijn. -- Greystoke commando 30 jaar later: hoe meer we trachten de mensheid te redden hoe meer we onze menselijkheid verliezen. In Europa worden per dag 12 millioen (!) proefdieren gefolterd. -- Bij elke ontmoeting een streeltje, ook al is het maar een paar minuten geleden. Wij denken dat ze geen geheugen hebben, maar dit is gewoon beleefdheid bij katten. -- Het belangrijkste in goede muziek zijn de stiltes tussen de klanken. Waar ze zich aan terugtrekt. Als men een muziekstuk visueel voorstelt als een walnoot, met de hersenkronkels aan de oppervlakte, dan zit het mysterie van die muziek niet binnen het vlies maar vanaf die oppervlakte naar buiten, en strekt zich uit zo ver als haar afwezigheid zich laat merken. De beste muziek kent geen horizonten. -- Kunst is lager dan stront: de allerindivideelste expressie van de allerindividueelste ervaring. Stront heeft heeft op zijn minst nog een algemeen gehele deler. -- Niemand is illegaal. Niet omdat dit een zekere moraliteit in vraag stelt maar gewoon omdat dit een taalfout is. "Illegaal" is een bijvoeglijk naamwoord, desnoods een bijvoegsel maar geen zelfstandig naamwoord. Zeg dus niet, "illegale vluchtelingen", maar "vluchtelingen die op een illegale manier in het land zijn gekomen en/of vertoeven". Misschien staken die ook de grens over met gezwinde tred, maar niemand zou er aan denken om die "de gezwinden" te noemen. -- Zelfs mocht ik blind worden, ik zal altijd een kat kunnen lezen. De oude koereur had nog veel haar op zijn tandem.
Op de laaddienst waren de werklieden enkel bereikbaar tijdens de katroluren. Beter een vinger in je gat dan een gat in je vinger. Op de eerste meeting van de Voorzittersliga raakte men het maar niet eens wie de vergadering zou leiden. Zanzibar start met een Z, dus dat moet wel aan de andere kant van de wereld zijn. Bij de sluiting van club 'De gelikte beer' protesteerden de voormalige klanten met tepelklem. Om het ijsberen te breken stelde ze voor om eindelijk te gaan zitten. Aan de finish stond enkel een vellen omhulsel. De marathonloper was uitgehold. De ecologisch bewuste chirurg had eindelijk een middel gevonden om zijn voetafdruk merkelijk te verkleinen. Het was wel wat wennen om te wandelen zonder tenen. Een voltallige legereenheid, vers van de militaire school, had last van pretraumatische stress. Dus eindigden ze in een legerhospitaal. Aan het front. De meningen zijn verdeeld in Brussel naar aanleiding van een wetsvoorstel van het Brussels Gewest die de frequentie van gezaag over de frequentie van de vluchten van Zaventem wil inperken van 14u30 tot 17u00 (niet tijdens het weekend) De schizofrene rabbijn had een besneden persoonlijkheid. Het reizend macramé-gezelschap werd gearresteerd toen bekend werd dat ze plannen hadden om te gaan vlechten in Syrië. De nationale bond van pedicures hield zijn jaarlijks banket in een eeltkroeg. De procureur zat in een lastig parket. De archivaris stond erop dat zijn kinderen alfabetisch gesorteerd aan tafel zaten. De check-in aan de douane verliep gesmeerd. Binnen enkele dagen zal ik weer normaal kunnen zitten. Reuzen leven niet erg lang. Die puistenkop was de laatste talg van zijn familie. De voorzitter van de vijandenkring kreeg voor de vijfde keer die dag opnieuw een schop tegen zijn kloten. "Godverdomme, nu wordt het echt hoog tijd om over te stappen naar de vriendenkring", dacht hij. Tijdens het gevleid bezoek kreeg de kunstenaar veel complimenten. Tijdens de Ramadan werden in de Ikea van Istanbul schapjes geofferd. Als bijen een koningin hebben, hebben imkers dan een koning? De schrijnwerker verdedigde zijn theorieën over de evolutie van de meubelkunst met tand en groef. Kim Jung Un: dat is tenminste een vent met kloten tussen zijn tanden. Al die gasten met een lange arm, ze steken een mes in je rug terwijl je voor ze staat. Aldus de ichtyoloog, over zijn favoriete diepzee-documentaire op TV: "Ik zou het voor geen goudvis missen." De fokker hield geen blad voor zijn hond. Op weg naar huis zocht Daryan een shortcut. "Kijk, ik ga hier een stukje afsnijden", zei hij en sloeg af richting mijnenveld. Na de gebruikelijke uitbundige drink werd het nationaal bijensymposium afgesloten met de imkers op de taart. Een man gaat naar de sauna en geniet uitzonderlijk van zijn bezoek: hij voelt zich een ander mens. Hij komt thuis en zijn vrouw smijt hem buiten, want het is inderdaad een ander mens. Het begijntje die haar eigen beeltenis wou nabootsen in kant werd bijgestaan door Tele-onthaal. Als de advokaten des duivels in discussie treden, wie geeft hen ongelijk? Een doel is niets meer dan een excuus met een propere onderbroek. Het kan een tijdje duren, maar vroeg of laat is een reality check wenselijk. Kiezelstenen
Van A tot Zuid Braille lezen met je tenen. -- Malpertuis Neergevleide Engelen Verslaafd aan teveel Met een blik vol ogen De lever zoals het is met leiden en lijden Geketend en versteend, gestenigd en getekend De man van smarten als schurende nagels langs mijn doodskist. Vlees niets: immer onthouden wij om jullie te vergeten. -- Inkeer Mijn interactieve ik Trilt en beeft en gaat tekeer Als een duivel in een wijwaterput Klauwt en bijt en knelt In een kooi gemaakt van mijn botten. -- Mijn apokalyps Ooit brak ik bibberende bergen Trok ik met losse hand rechte paden wars van richting En doolhoven met duizenden uitvluchten Ooit tekende ik sekuur het wit van doeken Schreef ik encyclopedieën over onbestaande onderwerpen Bouwde ik steden zonder gebouwen. Toen ik de tijd kon plooien en de ruimte kon doden Raakte elke glimlach de kwinkslag van mijn sporen Had ik gelijk over de hele stippellijn Kleurde ik een regenboog van oprechte kleuren En hield ik uiteindelijk voor denkbaar Te kunnen schitteren zonder schijn. Hier is de versteende stilte: De laatste slag gestreden. Hier werd nergens Nu werd nooit. -- Monding Niets is er nog Noch is er nog niets Niet dat er nog iets is Edoch niets is niet nog Henoch zag alles. -- Voorwerpen van glorie Over een struik struikelen Over een zeef zeveren Over een mop mopperen Over een kan kantelen De aanvaring aanvaarden Fluisterend luisteren naar het dartelend gedaver Aarzelend raaskallen over mijn dartel kadaver Beknopt een belofte tot bloei ontknopen Luister: er klopt iets niet. Wat toont het verleden dan wat er niet meer leeft? -- Horizonde Jouw streling Maakt mij gras, Geborgen en getrokken In haar vrije zucht. Raakvlak van hemel en aarde: Onze spiegel van verlangen Onder één huid. Twee tegenstrijdige bedenkingen.
Enerzijds is alle sociale onrust in de wereld gestoeid op het verwarren van enerzijds ideeën, bedenkingen, voorstellingen, symbolen en metaforen met feiten anderzijds. Manipulatie en false facts zijn allen ontstaan uit het gelijkstellen van beide werelden. In een beschaving waar beide door iedereen duidelijk uit elkaar gescheiden blijven kan geen enkele politieker, geen enkele psychopaat voor polarisatie zorgen. Anderzijds een overtuiging dat bovengenoemde imaginaire werelden evenzeer realiteitswaarde hebben als een stoel, een tafel of een innige omhelzing. Ik bepaal mijn wereld via mijn wereldbeeld. My words define my world. Mijn fantasie is echt. Ik beeld mij een purperen eenhoorn in, die regenboogscheet laat en die groen verft. Dit is echt in de zin dat ik mij dit echt inbeeld. Simpel eigenlijk: geen tegenstelling, net doordat wij allen onbewust weten dat het persoonlijk wereldbeeld bepaalt hoe we onze ervaringsdomeinen ontwikkelen, net daardoor kan invloed ontstaan van buitenaf door groeperingen die net op deze diepe waarheid inhaken om ons te manipuleren. De kern van wat we vandaag ‘marketing’ noemen - vroeger heette dit bijvoorbeeld ‘de kerk’. De teloorgang van elke beschaving is net datgene dat het individuele versplintert, daar waar het wereldbeeld met taboes en vereringen gedefinieerd wordt door een dogmatisch bepaald sjabloon. De hoogste beschaving is die waar de allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie zegeviert (trouwens ook een definitie van ‘kunst’). -- Een doel is niets meer dan een excuus met een propere onderbroek. Dat kan een tijdje meegaan, maar vroeg of laat is een reality check nodig. -- Ik ben ervan overtuigd dat de dood letterlijk een illusie is. Voor elk mens staat "de dood" voor een culturele constructie die vrijwel steeds hetzelfde betekent: de overtuiging dat het afsterven van vitale tekens in het biologisch lichaam gepaard gaat met het verdwijnen van het bewustzijn. Deze overtuiging leidt dan tot angst, die ons dan weer voor sommigen tot andere mentale constructies voert zoals het geloof in een opperwezen en/of in een hiernamaals. En het illusoir karakter is net eigen aan elke mentale constructie. Het concept van bewustzijn kan al even transparant lijken: die verdwijnt voor ieder van ons elke dag als we inslapen. En voor de materialisten die bewustzijn gelijkstellen aan geheugen, dewelke gestockeerd wordt in hersencellen die bij het afsterven van het lichaam verdwijnen: voor mij is bewustzijn veel eerder: fantasie. De kunst van imaginaire oplossingen. En we komen terug bij de essentie: dood, leven, bewustzijn zijn allen even illusoir en afhankelijk van de keuze van beschouwing. Laat ons dan kiezen. Elke dag opnieuw. -- Ik ben een cataloog van verloren liefdes. Anderen verzamelen postzegels of memorabilia, ik verzamel onthechtingen. -- Niemand is illegaal. Niet omdat dit een zekere moraliteit in vraag stelt maar gewoon omdat dit een taalfout is. "Illegaal" is een bijvoeglijk naamwoord, desnoods een bijvoegsel maar geen zelfstandig naamwoord. Zeg dus niet, "illegale vluchtelingen", maar "vluchtelingen die op een illegale manier in het land zijn gekomen en/of vertoeven". Misschien staken die ook de grens over met gezwinde tred, maar niemand zou er aan denken om die "de gezwinden" te noemen. Verlies
Hoe kan ik nog daveren in dit brakke lijf van gestolde hoop? Er is niets meer dan het wegwassen van de duinen. Ik had nog willen dwarrelen in de duistere dalen, heel af en toe stralend op een glinsterende piek. Wij flarden door een loden paradijs Als Braakliggende terreinen op zoek naar een verspeelde straat. -- Tegenvloed De maan wast de hebbende zee En trekt haar op aan zilten bretellen. -- Haiku voor vrachtwagenchauffeurs Stop als je een voertuig ziet Spiegel bedreigt en bedriegt Over afstand. Elke kunstuiting is deels kunde, deels propaganda. Zo was zelfs dada (data?) deels promotie voor anarchie en surrealisme deels promotie voor spiritualiteit, ook al was dada resoluut gekeerd tegen politiek en surrealisme tegen religie.
-- Volgens Korzybski's anthropometer heeft ons bewustzijn zich ontwikkeld volgens steeds dieper liggende niveaus van abstractie, waardoor de realiteit meer en meer bestaat uit louter woorden. Dit weerspiegelt de kabbalistische premisse volgens dewelke wij bestaan als woorden, ontsprongen aan de oorzaak der oorzaken, het Woord. Sommigen zijn enkele letters, de meeste zijn een woord, een paar zijn volzinnen en een handvol enkelingen een volledige encyclopedie. -- Zie jezelf als de vorm van datgene geen vorm kan hebben. Misschien zijn het enkel sommige werken van Beethoven die dit paradox overstijgen en zelf integraal zijn wat ze voorstellen. -- Wat als wij en gans onze realiteit de echte leegte uitmaken, en het vacuum (de zogenaamde 'donkere materie' en 'donkere energie') dat schijnbaar 95% van onze materie beheerst, wat wij zelfgenoegzaam 'het niets' noemen, eigenlijk de echte realiteit is? Kortom wat als wij in al onze twijfels en zoektochten enkel epifenomenen zijn? Als in de metafoor van Plato de achterwand van de grot een spiegel is, en men ziet geen schaduw van iets dat zich buiten de grot afspeelt, maar gewoon de waarheid: wij zijn zelf de schaduwen die onze toestand weigeren te aanvaarden, en daarom voortdurend op zoek zijn naar iets dat wij onmogelijk kunnen vinden. Het besef dat de realiteit een constructie is van onze neurologische patronen zou dan niet de grootste illusie zijn. Wat als uitgerekend wij de koningen van Edom zijn? -- Sommige poëzie heeft diepe stilte nodig om de contouren scherper te kunnen stellen van datgene wat er achter schuilgaat. -- Een interview gehoord van Midas Dekkers. Volgens hem is het groot verschil tussen mensen en dieren het beseffen van de eigen sterfelijkheid. Volgens mij is er inderdaad een verschil op het gebied van inzichten, maar van een andere aard. Mensen vertonen de angst voor de dood, dieren schijnbaar niet. Is dit omdat wij beseffen wat de dood eigenlijk is? Wie van ons kan beweren deze kennis te bevatten? Of leven wij in de waan en dieren net niet? Individuele sterfelijkheid bij dieren hoort bij het leven. Enkel de mens stelt zich hier vragen rond, enkel de mens vecht heel zijn leven lang met de angst om te sterven. Misschien is het enkel de mens die verblijft in de illusie van de dood, de illusie van goed en kwaad, van de dualiteit in het leven? Het lijkt mij dat de meeste dieren (met katten aan kop) meesters zijn geworden in eerste en vierde circuit, lichamelijke en sociale intelligentie, en wellicht hierdoor ook een blijvend contact hebben met hun vijfde en achtste circuit. Het lijkt erop dat slechts enkele diersoorten (de octopus aan kop) ook een derde circuit hebben ontwikkeld. Mensen daarentegen beheersen middelmatig de eerste vier circuits, met meestal de nadruk op het derde, en kunnen slechts sporadisch inzicht krijgen in de volgende vier. Misschien hebben wij de illusies nodig om te kunnen groeien zoals de kabbala het omschrijft. En hebben dieren deze illusies niet nodig omdat ze de link met hun hogere circuits bewaard hebben? Onze irrationele angsten lijken allesbehalve irrationeel. De grootste illusies zijn de concepten van sterfelijkheid en eeuwigheid. Ze schermen ons af van de achterliggende waarheden buiten tijd en ruimte om. -- Het leven is als een Mandelbrot video. Blijven verwachten om iets tastbaars te raken, en blijven inzoomen op leegte. Eens iets tastbaars zou geraakt worden dan stopt de film en ook het leven. -- Alles wat ik meemaak, ervaar, interpreteer, heb ik nodig. Er bestaat geen goed noch kwaad, hoop noch spijt, trots noch schuld. Hoe pijnlijk ook de levenslessen, ze duiden op patronen die moeten worden doorbroken om te evolueren. De hamvraag voor een sjamanistische sessie moet zijn: waarom projecteer ik mijn moraal van trouw op de andere? En waarom doe ik dit consequent op een andere voor wie mijn moraal van trouw absoluut niet geldt? Ben ik in essentie hopeloos naief? Waarom kan er niet van mij gehouden worden met dezelfde liefde die ik voel voor de andere? Waarom word ik al heel mijn leven bedrogen? Waarom besta ik niet als partner en hoe precies besta ik dan wel? Wat zou dat inhouden, houden van mij? Waarom is en blijft mijn liefde onvoorwaardelijk? Waarom is liegen en bedriegen voor mij onmogelijk, niet omdat ik niet wil, maar omdat ik niet kan, of omdat ik het zodanig zinloos vind dat ik daar geen energie kan insteken? En waarom is dit net de muur waar ik herhaaldelijk blijf tegen lopen door zelf bedrogen te worden? Wat is de les die ik zou moeten leren maar nog steeds niet geleerd heb? -- De kerk heeft steeds het kapitaal ondersteund. De geschiedenis van het kapitalisme is de geschiedenis van de kaloten. Beiden zijn groot geworden door de ontwikkeling van het schuldconcept. -- "Kabaal" wat een prachtige interpretatie. Kaballah zou in ons moeten resoneren tot er enkel het lawaai overschiet om ons wakker te krijgen. |
Details
chasing the Snark into the fnords
Categories
All
Archives
October 2019
Borsky
Auditeur Réel du Collège de 'Pataphysique, Maybe Logician, Orde van de Blaasmachine in de Bâtafysica, Chorepiscopische Protonotaris, Zetetic Patagnost |