Mijn apokalyps Ooit brak ik bibberende bergen
Trok ik met losse hand rechte paden wars van richting En doolhoven met duizenden uitvluchten Ooit tekende ik sekuur het wit van doeken Schreef ik encyclopedieën over onbestaande onderwerpen Bouwde ik steden zonder gebouwen. Toen ik de tijd kon plooien en de ruimte kon doden Raakte elke glimlach de kwinkslag van mijn sporen Had ik gelijk over de hele stippellijn Kleurde ik een regenboog van oprechte kleuren En hield ik uiteindelijk voor denkbaar Te kunnen schitteren zonder schijn. Hier is de versteende stilte: De laatste slag gestreden. Hier werd nergens Nu werd nooit.
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Details
chasing the Snark into the fnords
Categories
All
Archives
October 2019
Borsky
Auditeur Réel du Collège de 'Pataphysique, Maybe Logician, Orde van de Blaasmachine in de Bâtafysica, Chorepiscopische Protonotaris, Zetetic Patagnost |